Intouchables (2011)

Ο Philipp (Franzcois Luzet) είναι ένας εκατομμυριούχος παραπληγικός ο οποίος έχει χάσει το νόημα για ζωή. Είναι διαρκώς άκεφος, χωρίς να έχει όρεξη για τίποτα ώσπου γνωρίζει τον Driss (Omar Sy). Αυτός είναι ένας μικροαπατεώνας ο οποίος έχει μόλις βγεί απο την φυλακή και προσπαθεί να ξαναβρεί τον σωστό δρόμο. Με που τον προσλαμβάνει ο Philipp για την προσωπική του φροντίδα δημιουργείται μια πολύ στενή σχέση μεταξύ τους και η ζωή του Philipp αποκτά ξανά νόημα. Προσπαθεί με το χαμόγελο και με καλή διάθεση να ξεχαστεί από το πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπωρεί.

Απλά πράγματα της καθημερινής ζωής όπως να ακούμε μια ωραία μουσική και να αφηνόμαστε στη μαγεία των στίχων της, να λέμε ένα καλό λόγο για τον πλησίον μας, να χαμογελάμε για την ίδια τη ζωή που είναι θείο δώρο, η εμπιστοσύνη, ο αλληλοσεβασμός είναι μερικές απο τις ιδέες που φαίνονται καθόλη τη διάρκεια της υπέροχης ταινίας του Olivier Nakatse.

Όλοι οι άνθρωποι υγιείς και μη έχουν το δικαίωμα στην αγάπη που χωρίς αυτήν η ζωή δε θα άξιζε καθόλου. Έχουμε ελάχιστη πίστη στο παλιρροϊκο κύμα της ζωής, της αγάπης και των σχέσεων μας. Πηδάμε ορμητικά πάνω στο φουσκωμένο κύμα, αλλά αντιστεκόμαστε με τρόπο όταν υποχωρεί. Μένουμε στάσιμοι, δε σπάμε τα δεσμά μας ώστε να αγαπήσουμε, να αναπτυχθούμε, να ελευθερωθούμε. Μια ζωή άδεια απο μυστήριο είναι ένα μέρος της μόνο. Όταν παραμένουμε στην ψευδαίσθηση της ασφάλειας μέσα στην ομοιότητα χάνουμε το πραγματικό σκοπό της ζωής. Και αυτή η τανία καταφέρνει πραγματικά μέσα απο αυτά τα δύο άτομα να μας τονίσει την σημαντικότητα της ύπαρξης μας, να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή παρά τις όποιες αναποδιές.

Το αποτέλεσμα που δημιουργείται μεταξύ των δύο αυτών φαινομενικά αντίθετων χαρακτήρων, δίνει ελπίδα στον θεατή που αντικρούεται με το βούρκωμα απο την ασθένεια του εκατομμυριούχου.

Η μουσική των τραγουδιών κατα τη διάρκεια της ταινίας είναι εντυπωσιακή και αυτό που περνάει απο το νου μας είναι πως μετά το τέλος της θα ανατρέξουμε για το ψάξιμο αυτών των τραγουδιών που σε γαληνεύουν τη ψυχή.

Ήταν μια απο τις καλύτερες, ελπιδοφόρες, ανθρώπινες ταινίες των τελευταίων ετών που αποδεικνύει πως μια ταινία δε χρειάζεται υποχρεωτικά μεγάλα ονόματα και υψηλό budget ώστε να παραμείνει για πολλά χρόνια στις καρδιές μας.

9/10 και λιγο είναι ...