Barfi! (2012)

Όταν ακούς Ινδική ταινία.. χμμμ… Το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλο είναι το Bollywood και εικόνες από ένα μάτσο χαμογελαστούς τσικουλατέ ανθρωπάκους να χορεύουν πλάι σε γυναίκες με την χαρακτηριστική «ελιά» στο μέτωπο, κουνώντας παράλληλα τα χέρια πάνω από το κεφάλι...
Για την αλήθεια αυτό είναι το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ακούγοντας γι'αυτή την Ινδική κωμωδία, το «Βarfi»,υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης Ξενόγλωσσης, με το εντυπωσιακο 8.4 στο ΙΜDb. Πίστευα ότι μετά το αριστουργηματικό Slumdog Millionaire, που εξέπληξε το παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα (8 Oscar παρακαλώ) μόλις πριν λίγα χρόνια και χαράκτηκε  μια για πάντα στην καρδιά  μου, ότι δεν θα ξανάβρισκα κινηματογραφικό ενδιαφέρον στην Ινδία..
Όμως έκανα μεγάλο λάθος..

         Η ταινια ξεκίνησε.. Ήδη από τα πρώτα 5 λεπτά, πείστηκα ότι επρόκειτο να δω κάτι πολύ καλο. Και τελικά είχα δίκιο, όντως αποκλείεται να μην σε κερδίσει αμέσως η ταινία, ήδη από τα πρώτα λεπτά.. 

        Ο Barfi είναι ένας κωφάλαλος γλυκός τυχοδιώκτης. Η ζωή του;; Ένα ατέλειωτο παιχνίδι, ένα συνοθύλευμα καθημερινών σκανδιαλιών και στιγμών γέλιου. Είναι ο μπελάς του χωριού του, ο “a pain in the ass” της τοπικής αστυνομίας, αλλά συνάμα η «μορφη» του χωριού, η αδυναμία όλων. Παράλληλα στην υπόθεση βασικό ρόλο παίζει  μια αυτιστική κοπέλα , η Jhilmil.  Η ανεμελη ζωη του Βarfi θα ταρακουνηθεί όταν μια μέρα γνωρίζει μια πανέμορφη (πραγματικά πανέμορφη) νεαρή κοπέλα. Έτσι, ξεκινάει ένα ειδύλλιο, που παραπέμπει στην κλασική Love Story συνταγή, αφήνοντάς σε να νομίζεις ότι σ'αυτό το μοτίβο θα εξελιχθεί..

         Και όμως αν πιστεύετε οτι το Barfi αποτελεί μία "εύπεπτη" ρομαντική ιστορία με παραμυθένιο τέλος, τότε θα εκπλαγείτε απο την εξέλιξη. Γιατί το Barfi είναι πολύ περισσότερα. Είναι ένα ποίημα, όχι από αυτά που διαβάζατε στο σχολείο,  αλλά ένα ποιήμα όπου η εικόνα μαζί με την μουσική και τα συναισθήματα που γεννιούνται σμίγουν για να εξυμνήσουν την ομορφιά της ζωής. Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας ειναι κυρίως εικόνα και ήχος δίχως πολλους διαλόγους, κι όμως το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό! «Η χαρά της ζωής βρίσκεται κρυμένη στα μικρά, απλά, καθημερινά πράγματα», αυτή είναι μία από τις βασικές ιδέες της ταινίας στην οποία πρωταγωνιστές είναι 2 άτομα με ειδικές ανάγκες.

        Είτε εισαι 20, είτε είσαι 55 χρονών, η ταινία αυτή με έναν μαεστρικό τρόπο καταφέρνει να διαπεράσει απο τα "ώριμα" στρώμματα, είτε του "άντρα" είτε της γυναίκας που έχουμε όλοι χτίσει γύρω από τον αληθινό  πυρήνα μας, και να φτάσει στο παιδί  που κρύβεται εκεί μέσα, να μιλήσει στην παιδική μας ψυχή. Ενα μωσσαικό συναισθημάτων, γέλιου και δακρύων, με την απίστευτη Φωτογραφία, το μοναδικό Soundtrack, θα ποτίσουν με  άρωμα Ινδίας το σαλόνι σας, μιας Ινδίας που όμως μιλάει σε μία παγκόσμια γλώσσα, την γλώσσα της αγάπης για την ζωή, και μιλάει για ένα παγκόσμιο φαινόμενο, τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ναι, η ομορφιά της "διαφορετικότητας" και η νίκη της απέναντι στον κοινωνικό ρατσισμό και την περιθωριοποίηση, ένα θέμα «ταμπού» για τις κοινωνιές απο την αρχή της Ιστορίας.

       Στο Barfi, θα αναγνωρίσετε πολλά στοιχεία ή ακόμα και σκηνές από Notebook, Charlie Chaplin, Ροζ Πάνθηρα, Mr Bean, ακόμα και Tom & Jerry! Όμως δεν πρόκειται για αντιγραφή, αλλά κατά την προσωπική μου άποψη κάτι σαν απόδοση φόρου τιμής σε μερικά καλλιτεχνικά ερεθίσματα που πιθανώς επηρέασαν βαθύτατα τον σκηνοθέτη, Anurag Basu. Σαφής αναφορά γίνεται και στον «βουβό» κινηματογράφο, τον προάγγελο του σημερινού Hollywood. Η εξελιξη είναι, αντισυμβατική με βάση τα standar του mainstream κινηματογράφου της "Δύσης".

     Τέλος, ως ενα απο τα ελάχιστα αρνητικά της ταινίας, το οποίο είναι το μόνο που με κάνει να διστάζω ώστε να την κατατάξω στο top 5 των ταινιών που έχω δει, είναι το γεγονός ότι δείχνει η εξέλιξη να κάνει μία μικρή «κοιλιά» κάπου στην μέση της υπόθεσης, που όμως γρήγορα έρχεται να καλύψει το δυνατό Φινάλε.

   Αν μετά το άρθρο κατορθόσω να πείσω έστω και ένα άτομο να δει το Barfi, τότε θα χαρώ πραγματικά! Ας ευχηθώ καλή τύχη στα Όσκαρ. Αξίζει...

Βαθμολογία: 9/10

Trailer: